Uczymy się, aby lepiej i sprawniej realizować cele społeczne, stawiane nam przez nas samych, ale i przez innych, ale również to relacje z innymi są źródłem naszego ciągłego rozwoju i mądrości. Innymi słowy – uczymy się, aby być bardziej społeczni, będąc zaś bardziej społeczni możemy pełniej wykorzystać nasze możliwości. Stąd też dla mnie uczenie (się) to nieustanne doświadczenie społeczne.
O tych i o związanych z tym sprawach będę mówić już wkrótce na kilku konferencjach poświęconych roli odkryć nauki o mózgu dla edukacji i uczenia (się). Chcę na nich zwrócić uwagę, jak w erze rewolucyjnych zmian w pozyskiwaniu informacji, zmianie sposobu komunikowania i charakteru relacji społecznych proces nauczania nabiera innego znaczenia i osoby odpowiedzialne za kształcenie stają przez nowymi wyzwaniami i jak ważnym czynnikiem jest dla nich aspekt społeczny relacji naszych mózgów- JA A INNI.
Neurobiolodzy, badający jak działa mózg twierdzą, że skuteczny proces nauki powinien być jak posiłek: powinien mieć odpowiednią wielkość, być podany w odpowiednim czasie i składać się z odpowiednich składników. Mam wrażenie, że jednak bliżej nam do stołówki na koloniach letnich (duża ilość wydawanych posiłków, jedzenie jako sformalizowany proces, a nie źródło satysfakcji) niż do gwiazdkowej restauracji. Mam nadzieję mówić o tym w czasie zbliżających się dwóch konferencji poświęconych roli odkryć nauki o mózgu w edukacji.