Każda relacja coachingowa to niezwykle subtelna interakcja dwóch mózgów: mózgu coacha i mózgu klienta, to interakcja między połączeniami neuronalnymi coacha, zwanymi jego kompetencjami, a połączeniami neuronalnymi klienta, zwanymi jego zasobami. Zarówno kompetencje coacha, jak i zasoby klienta w zdecydowanej części są wynikiem doświadczanych relacji społecznych, w jakie wchodzą mózgi coacha i klienta. Mówi się, że: mózg jest organem społecznym, gdyż dzięki relacjom osiąga swoją pełną dojrzałość; bez relacji nie byłoby rozwoju; relacje są źródłem zaspokajania elementarnych potrzeb mózgu. Celem warsztatu jest poznanie przez uczestników specyfiki pracy coachingowej nad relacjami społecznymi, z wykorzystaniem aktualnej wiedzy o mózgu.

Zapraszam na tę fascynującą wędrówkę, dzięki której stanie się zrozumiałe, jaką rolę w procesach coachingowych pełni mózg i jak to się dzieje, że dzięki współpracy mózgu coacha i mózgu klienta, klient będzie mógł zrealizować stawiane sobie cele. Uczestnicy dowiedzą się między innymi, jak nauka o mózgu wyjaśnia paradygmaty coachingu, jak filary coachingu przyjaznego mózgowi (neuroplastyczność, uważność, emocje, poznanie, relacje społeczne) wzajemnie na siebie wpływają  i co z tego wynika dla praktyki coachingowej.